Το νερό αποτελεί τον πιο κρίσιμο φυσικό πόρο για τη βιωσιμότητα των ανθρώπινων κοινωνιών, της βιοποικιλότητας, της γονιμότητας της γης, με ευεργετικές συνέπειες για το μικροκλίμα κάθε περιοχής. Είναι απαραίτητο συστατικό όλων των σταδίων της παραγωγικής διαδικασίας, είναι ο πιο διαδεδομένος διαλύτης στον πλανήτη μας, που ενσωματώνει αναγκαίες ουσίες και ιχνοστοιχεία για την υγεία και την ευεξία οργανισμών και οικοσυστημάτων. 

Ως εκ τούτου, η διαχείριση του νερού και των υδάτινων πόρων, δεν μπορεί να είναι προνόμιο ή κτήμα οποιουδήποτε. Η "εκμετάλλευση" του νερού από ιδιώτες, με γνώμονα το κέρδος, καθιστά τους ιδιοκτήτες του νερού Πανίσχυρους και όλους εμάς Ανίσχυρους, αφού από την παρουσία, επάρκεια και ποιότητα του νερού κρίνεται η ίδια η επιβίωση μας. 

Ο Δημόσιος χαρακτήρας του Νερού και η Ορθή Κοινωνική Διαχείριση των Υδάτινων Πόρων δεν είναι μόνον ζήτημα Δημοκρατίας. Το 2010 τα Ηνωμένα Έθνη δηλώνουν, ότι η πρόσβαση σε καθαρό νερό και υγιεινή, η ύδρευση και η αποχέτευση είναι ανθρώπινο δικαίωμα! Το νερό είναι δημόσιο αγαθό όχι εμπόρευμα. Το νερό είναι ένας φυσικός πόρος, ανανεώσιμος αλλά όχι ανεξάντλητος, κρίσιμος για την ζωή μας, όσο ο αέρας που αναπνέουμε. Απαραίτητη είναι η διασφάλιση της αειφορίας του πόρου. 

Επιστημονικές μελέτες αποδεικνύουν, ότι όπου υπήρξε ιδιωτικοποίηση του νερού, συνοδεύτηκε από υποβάθμιση της ποιότητας του, υποβάθμιση των υποδομών και αλματώδη αύξηση των τιμών του. Η ιδιωτική πρωτοβουλία δεν έχει το παραμικρό κίνητρο να ενδιαφερθεί: 

Η ιδιωτικοποίηση του νερού είναι πέρα και έξω από κάθε ορθολογική προσέγγιση. Είναι δοκιμασμένος παραλογισμός, με απτά αρνητικά αποτελέσματα και συνέπειες, που άφησε όπου επιχειρήθηκε.