Wij kiezen voor het behoud van het groene en landelijke karakter van Ekeren-Donk
De Hoekakker, één van de laatste stukjes landbouwgebied in Ekeren-Donk, dreigt te verdwijnen om plaats te ruimen voor beton.
Opnieuw wordt hierdoor een aanslag gepleegd op het landelijk groene karakter van Ekeren Donk!
Enkele vaststellingen:
- Bebouwing
De huidige bebouwing tussen Prinshoeveweg, De Oude Landen, Gerardus Stijnenlaan en Hoekakker telt 376 woningen.
Het voorontwerp masterplan stelt dat er op de Hoekakker – in een gebied dat 1/3e kleiner is - tot 450 wooneenheden bijkomen. Dit door de bouw van woningen en appartementen met 4 bouwlagen. - Mobiliteit
De uitvalswegen op de Donk zijn hier helemaal niet op voorzien, met 1000 extra wagens in de buurt wordt mobiliteit en parkeergelegenheid een ernstig probleem. - Park
Als compensatie voor de woningbouw zou een park worden aangelegd. Parken vindt men uitsluitend terug in verstedelijkte gebieden. Met het verdwijnen van de Hoekakker zal ons woongebied inderdaad evolueren van een gebied met een landelijk karakter naar een verstedelijkt gebied met hoogbouw en een park. - Wateroverlast
Iedereen kent deze problematiek; nadat 6 ha in beton wordt gegoten is een opvangbekken (put) voor 40.000 m³ nodig; met een oppervlakte tot 3.8 ha gaat alweer een deel van ons “park” verloren!
In plaats van de woonkwaliteit in de wijk op te waarderen zal de woonkwaliteit devalueren. Dit terwijl er voldoende verloederde wijken zijn die kunnen opgewaardeerd worden door bestaande woningen te slopen en te vervangen door nieuwbouwwoningen die voldoen aan de huidige bouwnormen.
We betreuren dan ook ten zeerste dat op de “Donk” de omgekeerde beweging wordt gemaakt en opnieuw een stuk landelijk groen plaats moet ruilen voor beton.
Wij zijn het dan ook grondig oneens met de huidige plannen en ijveren ervoor dat de Hoekakker onaangeroerd blijft!
Door deze petitie te ondertekenen kunnen we mogelijk voorkomen dat opnieuw een landelijk stukje groen onder beton verdwijnt.
Hartelijk dank voor uw steun.
Namens de bewoners van Ekeren Donk.
Comment